Teatr WARSawy to offowa wizytówka kulturalnej stolicy. Jako swoista oaza twórczości artystycznej nieodmiennie przyciąga ludzi ukierunkowanych na sztukę.
Stery teatru dzierży Adam Sajnuk – założyciel, aktor i reżyser wielu spektakli wystawianych na jego deskach. Placówka przyciąga wybitnych aktorów i zaspokaja apetyt na sztukę ciekawym i ambitnym repertuarem. Pokazuje tym samym, że stolica Polski – miasto, w którym prawie wszystko jest ponazywane i instytucjonalne ma również swoje artystyczne i undergroundowe podziemie oraz nie boi się inicjatyw offowych.
Teatr WARSawy bardzo dobrze wpisuje się w koncepcję teatru „miejskiego”, wsłuchanego w głos otaczającej go rzeczywistości. Interesuje nas przede wszystkim dialog z widzem. Człowiekiem nowoczesnym, otwartym, niezależnym myślowo oraz szukającym tożsamości z miejscem i ze społecznością.
Spektakle Teatru WARSawy były wielokrotnie nagradzane. „Kompleks Portnoya” został wyróżniony dwoma Feliksami Warszawskimi: za reżyserię (Adam Sajnuk i Aleksandra Popławska) oraz za debiut (Anna Smołowik). Z kolei za główną rolę w „Zaklętych rewirach” Feliksa otrzymał Mateusz Banasiuk. Spektakl „I będą święta” tria Przepiórska/Rowicki/Ratajczak stał się najczęściej nagradzanym w Polsce monodramem, a ich „Tato nie wraca” powtarza jego sukces.
Chcemy, żeby nasz teatr był taki jak my, otwarty na wszelkie interesujące aktywności artystyczne i społeczne.
Nasz teatr nazywamy też „Rynkiem Nowego Myślenia” – to hasło nawiązuje do idei „nowego myślenia” – otwarcia na dyskusje, różnych form dyskusji – debat, czytania performatywnego, działań edukacyjnych czy warsztatowych. Otwiera się też na inne wydarzenia kulturalne – jak koncerty i wystawy.
To miejsce, które ma służyć Warszawiakom oraz wszystkim tym, którzy odwiedzając Warszawę chcą zobaczyć nie tylko sztukę teatralną, ale też mieć okazję do uczestniczenia w ciekawej dyskusji, wymianie myśli i poglądów.
“Rynek Nowego Myślenia to dla mnie swoiste miejsce wyrażania swoich myśli, pokazywania twórczości, spierania się poglądów. To nowi ludzie… świeżość pomysłów, oryginalny repertuar, adaptacje zamiast gotowych dramatów” – mówi Adam Sajnuk – „Ale to nie eksperyment, to teatr komunikatywny, nastawiony na widza, na dialog z widzem – człowiekiem nowoczesnym, otwartym, niezależnym myślowo oraz szukającym tożsamości z miejscem i ze społecznością”.